Pudel miniaturowy nie linieje stad to dobry wybór dla alergików. Pudel miniaturowy hodowla, cena Jeśli jesteś już pewien, że pies pudel miniaturowy to rasa idealnie dopasowana do Twojego charakteru poszukaj dobrej, sprawdzonej hodowli. Dokładnie analizuj ogłoszenia w rodzaju pudel miniaturowy sprzedam. Sprawdzaj czy to hodowla ZkwP. Terier walijski i pudel zostały połączone, aby stworzyć uroczego psa hybrydowego znanego jako Woodle. Welshpoo Terrier i Welshdoodle Terrier to dwa Pudel duży bardzo dobrze pływa i może brać udział w zawodach tropienia, posłuszeństwa, agility, flyball, frisbee oraz dogtrekkingu. Istnieją pudle, które dobrze nadają się do pracy z chorymi i niepełnosprawnymi ludźmi. Fakt ten pozwala je uznać za rasę nie tylko reprezentacyjną, lecz także pomocną w terapii chorych . Jak długo żyje Schnoodle? Większość Schnoodles żyje od 10 do 15 lat. Co to jest Schnoodle? Schnoodle to pies rasy mieszanej będący krzyżówką pudla (zabawkowego, miniaturowego lub standardowego) i sznaucera (albo miniaturowego , Standard lub Giant). Czy Schnoodles to dobre zwierzaki? Tak, ogólnie Schnoodle może być dobrym zwierzakiem. Duży pudel to pies pełen temperamentu, o cechach stróża i obrońcy. Wymaga sporo ruchu i zabawy, nie może być traktowany jak pies pokojowy. Nadaje się raczej do miasta, i do trzymania w domu, nie jest to w żadnym razie pies podwórzowy, a u psa trzymanego na wsi trudniej będzie utrzymać sierść. hukum istri minta cerai suami menolak menurut islam. Pierwsze pudle pojawiły się w północnej Europie jako psy myśliwskie oraz aportujące z wody. Pudle są bardzo inteligentne, zajmują drugie miejsce w rankingu najmądrzejszych psów. Rozróżniamy cztery rodzaje pudli: 1) Pudel duży 2) Pudel średni 3) Pudel miniatura 4) Pudel toyNie mają sierści tylko włosy, dzięki temu są to idealne psy dla osób które cierpią na alergie. Są oddane swoim właścicielom, wierne i skore do zabawy nawet do późnego wieku. Psy tej rasy nie przysparzają żadnych problemów, szybko uczą się wychowania jak i sztuczek. Nie są to psy agresywne ale są czujne, mało szczekają. To idealny pies dla początkującego właściciela jak i dla każdej rodziny. ŚRODOWISKO: Pudle zazwyczaj przystosowują się do wszystkich klimatów. Mogą mieszkać zarówno w domu jak i mieszkaniu jednak potrzebują dużo Szkolenie pudli jest bardzo proste. Bardzo szybko uczą się różnych sztuczek nawet tych skomplikowanych dlatego mówi się, że to idealne psy cyrkowe. PIELĘGNACJA: Pielęgnacja tej rasy psów jest bardzo wymagająca i dosyć kosztowna jeżeli wybieramy opcje fryzjera. Przynajmniej co 4 tygodnie trzeba strzyc włosie a także kąpać. Codziennie czesanie włosów musi stać się naszym nawykiem inaczej szybko kołtunieją. ZDROWIE: Pudle są raczej zdrową rasą. Odmiana duża psa jest skłonna do dysplazji stawu biodrowego. Mniejsze odmiany mogą wcześnie tracić zęby. Wszystkie pudle mogą mieć częste zapalenie uszu a także ropienie z oczu, trzeba pamiętać o ich ciągłym czyszczeniu. PRZYSPOSOBIENIE RODZINNE: Pudle nadają się dla każdej rodziny. Są tolerancyjne i łagodne w stosunku do dzieci. Uwielbiają towarzystwo. Przez aktualizacja dnia 18:57 Cockapoo - co to za rasa? Psy cockapoo należą do tzw. ras designerskich, czyli krzyżówek dwóch (lub więcej) uznanych ras. W przypadku cockapoo są to: cocker spaniel i pudel (najczęściej miniaturka lub mały). Inne nazwy tej mieszanki ras, z jaką możemy się spotkać to cock-a-poo, cockapoodle i cockerpoo oraz spudel. Pierwsze cockapoo pochodzą z USA, ale najpopularniejsze stały się w Wielkiej Brytanii. Pojawiły się w latach a głównym celem krzyżówki pudla i cocker spaniela była chęć wyhodowania psa do towarzystwa, który będzie zdrowy, żywiołowy i jednocześnie jego sierść nie będzie powodowała alergii. Choć cockapoo ma rasowych przodków, sam nie jest uznawany przez FCI, ani inne światowe organizacje kynologiczne. Ani w Polsce, ani na świecie. Istnieją jednakże kluby miłośników tej rasy, a część hodowców z USA i Wielkiej Brytanii naciska na to, by w hodowli używać mieszańców i tym samym doprowadzić do czystości rasy. Wtedy, być może byłoby możliwe ustanowienie standardów i akceptacja rasy przez oficjalne organizacje kynologiczne. Jak wygląda cookapoo? Jak każda mieszanka ras, tak i cockapoo nie jest psem jednorodnym. W zależności od przodków i tego, które geny odziedziczy piesek, mogą istnieć różnice w jego wyglądzie. Umaszczenie może być w zasadzie dowolnego koloru, jednolite. Sierść zazwyczaj kręcona, choć zdarzają się osobnik z dłuższym lub prostym włosem. Cockapoo z dłuższym włosem©Shutterstock Pieski które ważą do około 5,5 kg pochodzą od pudli miniaturek. Te nieco większe, ważyć mogą od 9 do 15 kg. Charakterystyczna jest dość dużą, zaokrąglona głowa dość dużymi, wiszącymi jak u spaniela uszami. Tułów psa jest dość masywny, ciężki, ogon dość długi. Średnia długość życia cockapoo to 12-15 lat. Cockapoo o ciemnym umaszczeniu©Shutterstock Choć pieski to słodziaki, to charakter cockapoo, a nie jego wygląd, zadecydował o tym, że stał się tak popularny. Cockapoo, pies rodzinny i ponadprzeciętnie wysoły Usposobienie cockapoo sprawia, że to pies wprost idealny dla rodzin z dziećmi. Pieski te uwielbiają się bawić i mają naprawdę dużo energii. Są bardzo wesołe, radosne i energiczne, a przy tym łagodne. Doskonale dogadują się z innymi zwierzętami, są otwarte na nowe znajomości. To pies, z którym można bez problemu pójść do biura i który nie będzie miał problemu z tym, że w jego otoczeniu pojawia się dużo obcych ludzi. Są to również psy wrażliwe na emocje opiekuna. Ich predyspozycje terapeutyczne sprawiają, że są chętnie wybierane również przez osoby samotne, które szukają aktywnego i wesołego towarzysza. Szkolenie psa rasy cockapoo jest dość łatwe. Wysoka inteligencja psa pozwala go szybko i łatwo wytrenować z wykorzystaniem metod pozytywnych. To idealny pierwszy pies dla osób niedoświadczonych – jest wrażliwy na sygnały, łatwo się uczy, wybacza błędy. Trzeba jednak pamiętać, że szczeniaki, ze względu na swoją energię, są mocno absorbujące. Szczenię cockapoo ©Shutterstock Cockapoo – hodowla Niestety w Polsce nie istnieje oficjalna hodowla szczeniaków tej rasy. Najłatwiej u nas kupić szczeniaka cockapoo za pomocą serwisów ogłoszeniowych. Trzeba mocno uważać przy zakupie, bo niestety często są to ogłoszenia osób prywatnych, za którymi nie stoi żadna organizacja ani uznana hodowla. Tak naprawdę nie wiadomo skąd pochodzą psy. Bardzo często są to ogłoszenia, których język sugeruje, że psy są przywożone do Polski zza wschodniej granicy i tak naprawdę nie wiadomo, jaką krzyżówkę psa się kupuje. Kupując psa z pseudohodowli ryzykujemy też tym, że pies będzie chorowity, a cechy charakterystyczne dla rasy nie będą utrzymane. Pseudohodowle rozmnażają psy jedynie dla zysku. Cockapoo – cena Ile kosztuje pies rasy cockapoo? Szczeniaki cockapoo kosztują od 3000 – 5500 zł. Decydując się na zakup za granicą, w uznanej hodowli (np. należącej do brytyjskiego Cockapoo Club of GB) trzeba zapłacić za pieska od 1000 – 2000 euro. O czym pamiętać kupując psa rasy cockapoo? Z uwagi na to, że nie jest to uznana rasa, nie ma jednolitych jej standardów. Każdy piesek może nieco różnić się od innych przedstawicieli swojego typu. Nie zawsze u szczeniaka będą widoczne wszystkie przyszłe cechy psa. Trzeba też mieć świadomość możliwych problemów zdrowotnych psiaka. O ile psy rasowe zanim zostaną dopuszczone do rozrodu przechodzą weryfikację o tyle w hodowlach krzyżówek nie ma takiej konieczności. Piesek może być dziedzicznie obciążony, dlatego zawsze warto odwiedzić hodowcę od którego zamierzasz kupić psa i sprawdzić w jakich warunkach żyją pieski, jak wyglądają rodzice. Najczęstsze problemy zdrowotne cockapoo to: Dysplazja bioder, Częste występowanie infekcji ucha (jak u wszystkich psów z długimi uszami), Choroby oczu: Dziedziczna zaćma, Postępujący zanik siatkówki Jaskra, Alergie skórne – podrażnienia, dermatozy, Problemy metaboliczne (dziedziczone po cocker spanielu) prowadzące do anemii. Każdy cocker spaniel przed rozmnożeniem powinien przejść stosowne testy. Mimo tego ryzyka, psy te należą do dość zdrowych i z reguły nie mają poważnych wad. Warto uważać na karmienie, bo mają tendencję do tycia, zwłaszcza, jeśli nie zapewnimy im odpowiedniej ilości ruchu. Pielęgnacja cockapoo Cockapoo podczas czesania©Shutterstock Jest to pies, który wymaga codziennego czesania i okazjonalnego groomingu, nie jest on jednak aż tak wymagający jak u pudli. Pod względem emocjonalnym trzeba pamiętać o tym, że mogą cierpieć na lęk separacyjny, dlatego tak ważna jest prawidłowa socjalizacja i przyzwyczajanie psa do samotności. Przeczytaj również: Cavachon – czuły i radosny towarzysz rodziny Pomsky - miks husky i szpica miniaturowego Maltipoo - psiak o wyglądzie maskotki! Goldendoodle – miks golden retrievera i pudla Labradoodle - krzyżówka labradora i pudla Cavapoo - krzyżówka cavalier king charles spaniel i pudla Pies - porady, newsy i ciekawostkiRasy psów Pudel to pies o wielu zaletach, występujący w czterech odmianach wielkości: toy, miniaturowy, średni, duży oraz w pięciu umaszczeniach: pudel czarny, biały, srebrny, brązowy lub płowy. Jest bardzo inteligentnym psem, który mimo delikatnego wyglądu, w rzeczywistości jest niezwykle silny i radzi sobie w każdych się do wielu stylów życia i układów rodzinnych. Pogodne usposobienie, figlarność i czułość sprawiają, że jest on świetnym psem do towarzystwa gwarantującym spokojne i przyjemne współżycie z domownikami. #33 Najpopularniejsze rasy psów na Wamiz Pudel dorosły pies © Shutterstock Podstawowe informacje o pudlu Pochodzenie i historia Przodkiem tego współczesnego psa ozdobnego jest niestrudzony myśliwy o mocnej budowie i dzikim charakterze, czyli barbet, pies myśliwski przeznaczony do polowania w wodzie. I rzeczywiście, początkowo pudel służył do polowań na ptactwo wodne. Niemniej jednak w wyniku nowoczesnej selekcji nakierowanej na wyhodowanie psa do towarzystwa, uzyskano jedną z najpopularniejszych i najbardziej rozpowszechnionych ras na świecie. Mimo to, nazwa rasy w prawie wszystkich językach wciąż nawiązuje do jego umiejętności myśliwego, i tak np. po francusku nazwa Caniche pochodzi od słowa „cane”, które oznacza samicę kaczki, po niemiecku jest to Pudel zaś po angielsku Poodle, co w obu tych językach znaczy „pływak”. Klasyfikacja FCI Grupa FCI Grupa 9 - Psy ozdobne i do towarzystwa Sekcja Sekcja 2 : pudle Wygląd Wysokość w kłębie Pudel Suka : pomiędzy 23 i 62 cm Pies : pomiędzy 23 i 62 cm Waga Suka : pomiędzy 6 i 23 kg Pies : pomiędzy 6 i 23 kg Maść Szata pudla jest zawsze jednolita: czarna, biała, brązowa, srebrna lub płowa w różnych odcieniach, począwszy od jasnopłowego do czerwonopłowego, lecz preferowana jest maść pomarańczowopłowa (morelowa). Odcienie beżu nie są dozwolone, a szata srebrna nie może przechodzić w czerń ani w biel. Rodzaj szaty Włos jest średniej długości, lokowaty, niekiedy występuje w odmianie sznurowej. Obfity, delikatny, wełnisty, mocno kędzierzawy i elastyczny. W przypadku włosa sznurowego, sznury powinny osiągać długość minimum 20 cm. Kolor oczu Oczy przeważnie czarne lub ciemnobrązowe. U osobników brązowych często występują w barwie ciemnego bursztynu. Brązowe Opis Pudle wszystkich czterech wielkości (pudel toy, miniaturowy, średni i duży) występują w pięciu umaszczeniach: czarnym, białym, srebrnym, brązowym i morelowym. Z wyglądu jest to pies o harmonijnej sylwetce, średnio mocnej budowy i z charakterystycznym lokowatym włosem, występujący również w szacie o odmianie sznurowej, obecnie niezwykle rzadkiej. Głowa elegancka, o prostych konturach, wyrazista i proporcjonalna w stosunku do tułowia, nie może być ciężka i masywna, ani zbyt delikatna. Ciało jest proporcjonalne, a długość tułowia nieco przekracza wysokość. Kończyny powinny być idealnie proste. Obwód klatki piersiowej, mierzony za łopatkami, musi przekraczać wysokość w kłębie o co najmniej 10 cm. Ogon, noszony wysoko i ukośnie, skraca się do około 1/3 długości. Wygląd psa jest ważną cechą tej rasy: lekki i sprężysty, przypomina nieco konia arabskiego. Ciekawostki W ostatnich latach pojawiają się psy nazywane "Doodle". Są to nowe rasy, które ubiegają się o oficjalne zarejestrowanie, lecz mimo wszystko wciąż pozostają jedynie rasami hybrydowymi. W rzeczywistości, psy nazywane „doodle” są krzyżówkami psów rasy pudel z inną rasą. Mamy więc na przykład goldendoodle (golden retriever i pudel), labradoodle (labrador i pudel). Psy te stają się coraz popularniejsze, szczególnie w Stanach Zjednoczonych i Australii, ze względu na wyjątkowe cechy, które ujawniają się dzięki skrzyżowaniu psów ras użytkowych i do pracy, z rasami psów posłusznych, ale przede wszystkim nieuczulających, takich jak pudel. Początkowo krzyżówki miały na celu wyhodowanie psów-opiekunów, które mogłyby towarzyszyć nawet osobom uczulonym na sierść. Pomimo że daje się zauważyć liczne wyjątki od tej zasady, zwłaszcza powodowane chęcią zysku hodowców, którzy zwęszyli w tym niezły interes, sama idea powstania tych krzyżówek w istocie jest szlachetna. Odmiany pudel toy pudel miniaturowy pudel średni pudel duży (królewski) Charakter Czuły Ten niewielki kędzierzawy pies to idealny towarzysz życia - sympatyczny, przyjacielski, wesoły i przede wszystkim wierny swojemu panu. Uwielbia pieszczoty, w szczególności długie wylegiwanie się na kanapie u boku swojego właściciela. Lubi zabawę Pudel to bardzo żywiołowy pies o niespożytych zasobach energii, niestroniący od zabaw i wygłupów. Szkolenie często jest dla niego czystą zabawą, ponieważ uwielbia się uczyć i zadowalać swojego pana. Dlatego można śmiało proponować mu gry z elementami zabawy i tresury. Spokojny Chociaż potrafi spokojnie leżeć i nie przeszkadzać, pudel zawsze jest gotów do działania, w szczególności stymulującego umysłowo lub węchowo. Pod tym względem jest energicznym i aktywnym towarzyszem, którego obecność na co dzień raduje dzieci i dorosłych. Inteligentny Pudel słynie z niezwykłej wierności i ponadprzeciętnej zdolności uczenia się. Dostosowuje się do różnych stylów życia, co świadczy o jego inteligencji i powoduje, że jest szczególnie miłym towarzyszem życia. Łowca Pudel, we Francji występujący również pod nazwą barbone, będąc potomkiem myśliwskiej rasy barbet - psów polujących na ptactwo wodne - bez wątpienia zachował myśliwski instynkt, czujny nos i upodobanie do wody. Niemniej jednak obecnie instynkt łowiecki pudli został dość skutecznie utemperowany w wyniku metod selekcji kształtujących rasę w stronę psów ozdobnych i do towarzystwa. Strachliwy/nieufny wobec obcych Będąc stosunkowo skutecznym psem „ostrzegawczym”, pudel pozostaje dość ostrożny w sytuacjach dla niego nietypowych. Jednak gdy czuje się pewnie, jest bardzo sympatyczny i ufny. Niezależny Pudel jest bardzo wierny i przywiązany do członków swojej grupy społecznej, a czas najchętniej spędzałby u boku swojego pana. Pod względem samodzielności nie za dobrze sobie radzi i tylko niemal stały kontakt ze swoją grupą zapewnia mu dobre samopoczucie. Pozostawiony sam sobie, traci radosny entuzjazm, dzięki któremu jest tak sympatycznym psem. W rezultacie może stać się szczekliwy i neurotyczny. Zachowanie Znoszenie samotności Pudel nie lubi samotności i czuje się dobrze jedynie w otoczeniu swojej grupy (ludzi lub innych zwierząt w domu). Potrzebuje, żeby jego właściciele mieli dla niego czas, a najlepiej żeby byli obecni w domu. Okresy samotności znosi dobrze jedynie w przypadku, gdy od szczenięctwa jest stopniowo i pomyślnie przyzwyczajany do nieobecności swoich właścicieli. Posłuszny / łatwo się uczy Ugodowy charakter pudla sprawia, że jest to pies łatwy i przyjemny w szkoleniu, ponieważ prędko przyswaja polecenia. Ze względu na niezwykłą inteligencję i głęboką wrażliwość, bardzo źle znosi siłowe metody tresury. Należy więc stosować techniki miękkie, pozytywne i oparte na zaufaniu. Mimo wysokiego stopnia posłuszeństwa, szkolenie pudla należy rozpocząć, gdy tylko szczeniak pojawi się w domu, aby uniknąć złych nawyków, szczególnie w przypadku osobników toy i miniaturowych, które często traktuje się ulgowo. Szczekliwy Bardzo czujny, szczeka, gdy tylko wyczuje coś niezwykłego. Ma to plusy i minusy. Istotnie, na wsi, w spokojnym i cichym otoczeniu, szczekanie psa może powiadomić właścicieli o prawdopodobnym pojawieniu się intruza… Ale w mieście pełnym hałasów, szczekanie może być czasami na wyrost i nie zawsze uzasadnione. Skłonność do ucieczek Osobniki niewielkie (toy i miniaturowe) uciekają znacznie rzadziej niż średnie i duże. Jednakże wyraźnie widać skłonność do samotnych wycieczek, szczególnie w przypadku, gdy jego potrzeby rozładowania (fizycznego, towarzyskiego i węchowego) nie są zaspakajane w wystarczającym stopniu. Ponadto, będąc psami obdarzonymi niezwykle czułym węchem, pudle potrafią nagle zainteresować się ciekawym zapachem. Skłonność do niszczenia Trudności w radzeniu sobie z samotnością mogą czasem prowadzić do zniszczeń, zwłaszcza przedmiotów pachnących właścicielem (telefon, pilot, poduszki), których pies szuka, by się uspokoić. Łakomczuch Łakomstwo pudla ma wpływ zwłaszcza na dobre efekty podczas szkolenia. Oczywiście psa nie należy przekarmiać, ale rzeczywiście, nagrody są mile widziane. Pies stróżujący Ten potomek barbeta, mimo że jest całkowicie pozbawiony agresji, to dobry pies ostrzegawczy, który poinformuje swojego pana, jeśli uzna daną sytuację za nietypową. Ostrzeże przed wszelkiego rodzaju naruszeniem terenu, lecz jego rozmiar i wątła postura raczej nie odstraszą intruza. Pierwszy pies Bez względu na wielkość, pudel idealnie nadaje się na pierwszego psa, ponieważ posiada wszelkie potrzebne cechy, aby dostosować się do każdego właściciela. Posłuszny, inteligentny, miły, zabawny i dobroduszny, będzie dobrym towarzyszem zarówno dla dzieci, jak i dla dorosłych, dla osób energicznych, jak i spokojniejszych. Ponadto, cztery różne rozmiary oraz pięć umaszczeń do wyboru pozwalają każdemu wybrać idealnego psa dla siebie. Nie wiesz, którą rasę psa wybrać? Pomożemy Ci znaleźć rasę odpowiadającą Twoim oczekiwaniom i trybowi życia. Tryb życia Pudel w mieszkaniu Niezależnie od wielkości, pudel to pies uniwersalny, który dostosowuje się zarówno do życia w mieście, jak i na wsi. O ile zapewnimy mu regularne spacery, w każdym z tych środowisk będzie czuł się dobrze. Spokojnie może przebywać w mieszkaniu, jak i w domu z ogrodem, gdzie jednakową przyjemność sprawia mu przebywanie w środku i na dworze. Potrzebuje ruchu i ćwiczeń Pudel to pies ruchliwy i energiczny, który dla dobrego samopoczucia potrzebuje być zaspokojony fizycznie, psychicznie, towarzyszko i węchowo. Aby w pełni wykorzystać swój potencjał, pies tej rasy potrzebuje dużo aktywności. Codzienne długie spacery to podstawowy sposób na rozładowanie energii, który należy uzupełnić o bardziej stymulujące ćwiczenia posłuszeństwa, śledzenia, pływania itd. Podróże/łatwość przewożenia Naturalnie, osobniki niewielkich rozmiarów są łatwiejsze w transporcie i zabranie ich wszędzie ze sobą nie stanowi kłopotu, szczególnie w torbie transportowej. Jednakże większe pudle też nie sprawiają problemów w podróży, ponieważ łatwo się dostosowują do nowych sytuacji. Współżycie z innymi Pudel i koty Ze względu na towarzyskie i wesołe usposobienie, pudle świetnie dogadują się z kotami i, w gruncie rzeczy, ze wszystkimi zwierzętami domowymi. Im większe towarzystwo, tym pudel jest szczęśliwszy. Pudel i psy Dzięki wrodzonej sympatii do innych psów i zamiłowaniu do wspólnej zabawy, pudle łatwo nawiązują kontakt z innymi osobnikami swojego gatunku. Niemniej jednak, w przypadku najmniejszych piesków, należy uważnie dobierać wielkość towarzysza zabawy, aby uniknąć ewentualnych nieumyślnych incydentów. Od małego, najczęściej jak to możliwe, pudel powinien mieć styczność z innymi psami różnych wielkości, aby rozwijać i utrwalać psi język. Pudel i dzieci Pudel to świetny towarzysz dzieci. Uwielbia się z nimi bawić i ceni ich obecność, pod warunkiem, że jest przez nie dobrze traktowany. Pudel i osoby starsze Duże umiejętności adaptacji sprawiają, że pudel bez problemu odnajdzie się w domu osób starszych. Niemniej jednak należy pamiętać, że pudlowi nie wolno prowadzić siedzącego trybu życia, w przeciwnym wypadku straci swą radość i życzliwość. Cena Średni miesięczny budżet na utrzymanie pudla to ok 150 zł, do tego dochodzą koszty strzyżenia, które będą różne, w zależności od tego, czy jest to pies wystawowy, czy nie. Cena pudla jest uzależniona od pochodzenia, odmiany (toy, miniaturowy, średni lub duży), wieku i płci. Ceny psa z rodowodem zaczynają się od około 2500. Szczenięta pochodzące z najlepszych linii rodowodowych osiągają ceny do 5000 zł. Pielęgnacja W zależności od tego, czy pies bierze udział w wystawach, pielęgnacja sierści jest mniej lub bardziej wymagająca. W przypadku osobników wystawowych, specjalną fryzurę powinien wykonać profesjonalny psi fryzjer, co jest dość kosztowne. Osobniki nieuczestniczące w wystawach, mimo wszystko wymagają regularnej pielęgnacji - codzienne szczotkowanie oraz cykliczne strzyżenie psa są niezbędne do utrzymania sierści we względnie jednakowym uczesaniu. Linienie Żywienie Dzienne porcje karmy powinny być dostosowane do wielkości i codziennej aktywności psa. Pudel w zupełności zadowoli się suchą karmą wysokiej jakości, choć jedzenie przygotowywane w domu także zaspokoi jego potrzeby. Mimo, że pies bez problemu może sam podjadać z miski w ciągu dnia, nie powinno się zapewniać mu stałego dostępu do jedzenia. Wystarczy jeden posiłek dziennie, najlepiej wieczorem, na poprawę trawienia trawienie. Zdrowie Długość życia Długość życia pudla szacowana jest na 15 lat. Odporność/wytrzymałość Jedynym słabym punktem pudla są uszy, które nie czyszczone regularnie, narażone są na infekcje. Poza tym, jest to pies niezwykle wytrzymały, który statystycznie najdłużej żyje - średnio nie dwanaście, ale piętnaście lat a często dużo dłużej! Odporność na upały W okresie letnim, zwłaszcza podczas upałów, zaleca się spacery wcześnie rano i późnym wieczorem, najlepiej w okolicy zbiorników wodnych, gdzie pies może się ochłodzić. Naturalnie należy mu także zapewnić cień i wodę do picia. Odporność na zimno Osobniki toy i miniaturowe są nieco delikatniejsze i często cierpią z powodu zimna. Powinny więc bezwzględnie żyć wewnątrz. O tym, jak zadbać o psa zimą przeczytasz tutaj. Skłonność do tycia Szczególnie podczas zajęć tresury, często podajemy psu smakołyki w ramach nagrody, i bardzo dobrze! Niemniej jednak w takim przypadku należy pamiętać, że powinny się one mieścić w dziennej racji żywieniowej psa, żeby go nie przekarmić, gdyż ma on tendencję do szybkiego tycia. Częste choroby Zapalenie ucha Choroba Addisona lub hipokortyzolizm (zaburzenie endokrynne) Zapadanie tchawicy (choroba dróg oddechowych) Dysplazja stawu biodrowego Pudel jest psem wyjątkowo zdrowym, nierzadko w dobrej formie dożywa nawet 17 lat. Najbardziej odporne są pudle średniej wielkości, najwięcej problemów zdrowotnych występuje u pudli miniaturowych. Wśród schorzeń, które najczęściej spotyka się u psów tej rasy wymienić trzeba dziedziczne choroby oczu: zaćmę oraz postępujący zanik siatkówki oraz problemy skórne. U małych odmian zdarza się zwichnięcie rzepki, ale prawdziwie wielkim problemem jest osadzanie się kamienia nazębnego. Jest to niestety problem wielu psów należących do ras miniaturowych. Wzorzec FCI nr 172 / wersja angielska PUDEL (Caniche) n° 172/ POCHODZENIE: Francja. DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA: KLASYFIKACJA: Psy do towarzystwa. KLASYFIKACJA : Grupa 9 Psy ozdobne i do towarzystwa. Sekcja 2 Pudle. Nie podlegają próbom pracy. ZARYS HISTORII RASY:Etymologicznie, francuskie słowo “caniche” pochodzi od “cane”, francuskiego określenia samicy kaczki. W innych krajach nazwa rasy jest powiązana z brodzeniem, pluskaniem w wodzie. Oryginalnie pies ten był używany do polowania na dzikie ptactwo wodne. Rasa pochodzi od barbet’a, którego wiele cech zachowała aż do teraz. W 1743 roku pojawiła się w języku francuskim nazwa “la caniche”, określająca sukę rasy barbet. W późniejszym czasie określenia „barbet” i „caniche” /pudel/ stopniowo nabrały odrębnego znaczenia. Hodowcy włożyli wiele ciężkiej pracy w uzyskanie psów w oryginalnym typie i o jednolitym umaszczeniu. Pudel stał się bardzo popularnym psem do towarzystwa z powodu przyjaznego, wesołego i lojalnego charakteru, ale także z powodu czterech odmian wielkości i różnych umaszczeń, które każdy może wybrać zgodnie ze swymi upodobaniami. WRAŻENIE OGÓLNE: Średniej budowy pies, z charakterystyczną, kędzierzawą szatą – lokowatą lub sznurową. Ma wygląd psa inteligentnego, zawsze czujnego i aktywnego, harmonijnie zbudowanego, sprawiającego wrażenie eleganckiego i dumnego. ISTOTNE PROPORCJE: - Długość kufy stanowi ok. 9/10 długości czaszki. - Długość tułowia/ mierzona między łopatką, a guzem kulszowym/ przekracza nieco wysokość w kłębie. - Wysokość w kłębie jest prawie równa wysokości zadu. - Odległość od podłoża do łokcia stanowi 5/9 wysokości w kłębie. USPOSOBIENIE/TEMPERAMENT: Pies ten znany jest ze swej lojalności oraz łatwości uczenia się i bycia układanym, co czyni go szczególnie miłym psem do towarzystwa. GŁOWA: Wyrazista, o prostych konturach, proporcjonalna w stosunku do tułowia. Głowa musi być dobrze wymodelowana i nie może być ciężka, masywna, ani zbyt MÓZGOCZASZKI: Czaszka: Szerokość wynosi mniej, niż połowa długości głowy. Czaszka, widziana z góry, jest owalna w osi długiej i nieco wypukła z profilu. Osie podłużne nieco rozbieżne. Łuki brwiowe: Umiarkowanie zaznaczone, pokryte długą sierścią. Bruzda czołowa: Szeroka między oczami, zwęża się w kierunku silnie zaznaczonego guza potylicznego (u pudli miniaturowych może być on nieco mniej wyraźny). Stop: Słabo TWARZOCZASZKI: Nos: Dobrze rozwinięty, pionowy profil; szerokie nozdrza. Czarny u pudli czarnych, białych i srebrnych; brązowy u pudli brązowych; u pudli pomarańczowo-płowych (morelowych) i czerwono-płowych – brązowy lub czarny. Kufa: Grzbiet nosa idealnie prosty. Długość stanowi ok. 9/10 długości czaszki. Ramiona żuchwy biegną niemal równolegle. Kufa mocna. Dolny zarys kufy wyznacza żuchwa, nie linia dolnej wargi. Wargi: Umiarkowanie rozwinięte, dość ściśle przylegające, średniej grubości; górna warga spoczywa na dolnej, nie zwisając poniżej. Czarne u pudli czarnych, białych i srebrnych; brązowe u pudli brązowych. U pudli pomarańczowo-płowych (morelowych) i czerwono-płowych, od ciemnobrązowych do czarnych. Kąciki warg nie mogą być przesadnie zaznaczone. Szczęka i żuchwa oraz zęby: Zgryz nożycowy. Mocne zęby. Policzki: Nie wystające, wymodelowane na kościach. Łuki podoczodołowe wymodelowane i umiarkowanie wydatne. Łuki jarzmowe bardzo mało wydatne. Oczy: Wyrażające żywe zainteresowanie; osadzone na wysokości stopu i lekko skośne. Migdałowatego kształtu. Czarne lub ciemnobrązowe. U brązowych pudli mogą być barwy ciemnego bursztynu. Powieki: Obwódki powiek czarne u czarnych, białych i srebrnych pudli; u pudli pomarańczowo-płowych (morelowych) i czerwono płowych mogą być brązowe lub czarne. Uszy: Dość długie, opadające wzdłuż policzków; osadzone w przedłużeniu linii, rozpoczynającej się od wierzchołka nosa i przechodzącej poniżej zewnętrznego kąta oka; płaskie, rozszerzające się poniżej nasady i zaokrąglone na końcach; okryte długą, falistą sierścią. Płaty uszu powinny sięgać do kącików warg. SZYJA: Mocna, lekko łukowata poniżej karku; średniej długości; harmonijna. Głowa noszona wysoko i dumnie. Bez łałoku; o owalnym przekroju. Długość szyi nieco mniejsza, niż długość głowy. TUŁÓW: Proporcjonalny. Długość przekracza nieznacznie wysokość w kłębie. Kłąb: Umiarkowanie rozwinięty. Grzbiet Krótki. Linia grzbietu harmonijna i zwarta. Wysokość w kłębie jest równa wysokości, mierzonej od górnej linii zadu do podłoża. Lędźwie: Mocne i umięśnione. Zad: Zaokrąglony, ale nie opadający. Pierś: Przedpiersie musi nieco wystawać i być położone dość wysoko. Klatka piersiowa: Sięga dołem do łokcia; szerokość odpowiada 2/3 jej głębokości. U dużych pudli obwód klatki piersiowej, mierzony za łopatkami, musi przekraczać przynajmniej o 10 cm wysokość w kłębie. Klatka piersiowa owalna w przekroju, szeroka w części tylnej. Brzuch i słabizny: podkasanie zaznaczone, ale nie przesadnie. OGON: Osadzony dość wysoko, na poziomie lędźwi. Może być naturalnej długości lub skrócony o 1/3 lub ½ długości, w krajach, w których cięcie ogonów nie jest zabronione. W spoczynku ogon noszony nisko; w ruchu – niesiony ukośnie. KOŃCZYNY:KOŃCZYNY PRZEDNIE: Idealnie proste i równoległe ; dobrze umięśnione, o mocnym kośćcu. Wysokość, mierzona od łokcia do podłoża, przekracza nieco połowę wysokości w kłębie. Łopatki: Dobrze ukątowane i umięśnione. Łopatka tworzy z kością ramieniową kąt 110°. Ramię: Długość kości ramieniowej odpowiada długości łopatki. Staw nadgarstkowy: Tworzy przedłużenie przedniej linii przedramienia. Śródręcze: Silne i – widziane z boku – niemal proste. Przednie łapy: Raczej małe, zwarte, w kształcie krótkiego owalu. Palce dobrze wysklepione i zwarte. Opuszki twarde i grube. Pazury – czarne u czarnych i srebrnych pudli; czarne lub brązowe u pudli brązowych. U pudli białych pazury w całej gamie kolorów – od rogowego po czarny. U pudli pomarańczowo-płowych (morelowych) i czarnych – brązowe lub TYLNE: Widziane z tyłu – równoległe ; mięśnie dobrze rozwinięte i wyraźnie widoczne. Staw skokowy dość dobrze ukątowany. Kąty : biodrowo-udowy, piszczelowo-udowy i piszczelowo-skokowy, powinny być dobrze zaznaczone. Udo: Dobrze umięśnione i silne. Śródstopie: Raczej krótkie i proste. Pudel powinien rodzić się bez palców szczątkowych na kończynach tylnych. Tylne łapy: Takie, jak przednie. CHÓD/RUCH: Pudel porusza się lekko i sprężyście. SKÓRA: Elastyczna, nie luźna, pigmentowana. Pudle czarne, brązowe, srebrne, pomarańczowo-płowe (morelowe) i czerwonopłowe, muszą być pigmentowane zgodnie z kolorem szaty. U białych pudli pożądana jest srebrna barwa skóry. SZATA:WŁOS: Lokowaty : Obfity, o delikatnej, wełnistej strukturze, bardzo kędzierzawy, elastyczny i odporny na ucisk dłoni. Powinien być gruby, gęsty, równej długości ; powinien także tworzyć równe loki. Sznurowy: Obfity, o delikatnej, wełnistej strukturze; gęsty, tworzący charakterystyczne sznury, które powinny osiągać długość przynajmniej 20 Jednolicie czarna, biała, brązowa, srebrna, morelowa (pomarańczowo-płowa) i czerwona (czerwono-płowa). Brązowa: Powinna być głęboka, raczej ciemna, jednolita i ciepła. Odcień beżowy oraz jego jaśniejsze pochodne, nie są dozwolone. Srebrna: Musi być jednolita, głęboka; nie może przechodzić w czerń, ani w biel. Morelowa (pomarańczowo-płowa): Musi być jednolita; nie może być zbliżona do jasnopłowego, kremowego czy czerwono-płowego koloru. Czerwona (czerwono-płowa): Musi być jednolita na całym ciele. Absolutnie nie może być zbliżona do pomarańczowo-płowej (morelowej). Obwódki powiek, nos, wargi, dziąsła, podniebienie, naturalne otwory, moszna i opuszki – dobrze pigmentowane. WYMIARY: Pudle duże: Powyżej 45 cm do 60 cm, z tolerancją 2 cm powyżej. Duży pudel musi być powiększoną i rozwiniętą kopią pudla średniego, zachowującą jego cechy. Pudle średnie: Powyżej 35 cm do 45 cm. Pudle miniaturowe: Powyżej 28 cm do 35 cm. Pudel miniaturowy musi przypominać pomniejszonego pudla średniego, zachowując – na tyle, na ile jest to możliwe – takie same proporcje. Nie może wykazywać żadnych cech skarłowacenia. Pudle toy: Powyżej 24 cm do 28 cm (pożądany ideał: 25 cm), z tolerancją -1 cm. Toy pudel przypomina pudla miniaturowego i zachowuje te same ogólne proporcje, spełniając wszystkie wymogi wzorca. Wszelkie oznaki skarłowacenia są niedopuszczalne; jedynie guz potyliczny może być słabiej zaznaczony. WADY: Wszelkie odstępstwa od wyżej wymienionych cech należy uznać za wady, których ocena powinna być proporcjonalna względem ich stopnia i zasięgu. - Karpiowaty lub łękowaty grzbiet. - Zbyt nisko osadzony ogon. - Nadmierna pobudliwość. - Zęby: Brak 2 P1 nie jest brany pod uwagę Brak jednego P2 lub symetryczny brak dwóch P2. - Brak M3 nie jest brany pod uwagę POWAŻNE WADY: - Częściowa depigmentacja nosa. - Bekasi nos. - Spiczasta kufa. - Wypukły grzbiet nosa. - Zęby: Niesymetryczny brak dwóch PM2. - Oczy zbyt duże lub zapadnięte, niewystarczająco ciemne - Zbyt krótkie uszy. - Opadający zad. - Ogon zagięty nad grzbietem. - Zbyt strome kątowanie kończyn tylnych. - Chód posuwisty lub z długim wykrokiem. - Rzadka, miękka lub twarda szata. - Maść niezdecydowana lub niejednolita: srebrna przeczerniona lub biaława srebrna; spłowiała pomarańczowo-płowa (morelowa), kremowa, beżowa lub zbyt ciemnobrązowa u pudli brązowych. WADY ELIMINUJĄCE: - Agresja lub nadmierna nieśmiałość. - Całkowita depigmentacja nosa. - Brak typu, zwłaszcza głowy. - Tyłozgryz lub przodozgryz. - Zęby: Brak 1 siekacza, 1 kła lub 1 zęba łamacza (górne P4, dolne M1). Brak jednego P3 lub P4. Brak trzech lub więcej P (z wyjątkiem P1). - Brak ogona lub naturalnie krótki ogon. - Palce szczątkowe lub ślad po palcach szczątkowych na tylnych kończynach. - Szata niejednolitego koloru. - Białe łaty. - Biała sierść na łapach. - Wzrost powyżej 62 cm u pudli dużych i poniżej 23 cm u toy pudli. - Wszelkie oznaki skarłowacenia: okrągła czaszka, brak guza potylicznego, zbyt wyrazisty stop, wyłupiaste oczy, zbyt krótka i zadarta kufa, cofnięta żuchwa. - Bruzda pośrodkowa prawie niewidoczna. - Bardzo lekki kościec u pudli toy. - Zagięty ogon, z końcem opadającym na słabiznę lub zad. Każdy pies, przejawiający fizyczne lub psychiczne nieprawidłowości, powinien zostać zdyskwalifikowany. Uwaga: Samce powinny mieć dwa normalnie wykształcone jądra, całkowicie opuszczone do moszny. Dodatek do wzorca - Uznane fryzury wystawowe. Fryzura „na lwa”: Pudle, zarówno o lokowatej, jak i sznurowatej szacie,, powinny mieć ostrzyżone kończyny tylne, aż do żeber. Strzyże się również: kufę – od dolnej powieki w górę i w dół; policzki; przednie i tylne kończyny, oprócz mankietów lub bransolet i dozwolonych, dodatkowych partiach sierści na kończynach tylnych; ogon, z pozostawieniem okrągłego lub podłużnego pompona. Wąsy wymagane są u wszystkich osobników. Dopuszczalne jest pozostawienie włosa, zwanego „portkami”, na przednich kończynach. Fryzura „nowoczesna”: Pozostawienie włosa na czterech kończynach jest dopuszczalne jedynie pod warunkiem, że przestrzega się następujących zasad: 1. Należy wystrzyc: a) dół kończyn przednich – od pazurów do wysokości palca szczątkowego /pierwszego palca/; dół kończyn tylnych – do takiej samej wysokości. Strzyżenie maszynką, ograniczone do samych palców, jest dopuszczalne b) głowę i ogon, według zasad opisanych powyżej. Można wyjątkowo dopuścić przy tej fryzurze: - pozostawienie pod żuchwą krótkiego włosa, nie dłuższego, niż 1 cm, którego krańce powinny zostać ścięte równolegle do żuchwy. Tzw. „kozia broda” nie jest dopuszczalna. - skrócenie pompona na ogonie. 2. Należy skrócić włos na tułowiu, dla uzyskania efektu „lśniącego jedwabiu”, mniej więcej do długości 1 cm. Długość szaty wzrasta stopniowo wokół żeber i w górnych partiach kończyn. 3. Należy uporządkować: a) włos na głowie – tak, by tworzył kask (czuprynę) umiarkowanej wysokości, jak również poniżej wzdłuż szyi do kłębu, oraz na froncie – równomiernie, bez przerw, aż do wystrzyżonej części łap, wzdłuż lekko ukośnej linii od szczytu mostka w dół. Szata na górnej części uszu i do 1/3 ich długości, może być ostrzyżona nożyczkami lub ogolona maszynką w kierunku „z włosem”. Na dolnej części ucha należy pozostawić włos, którego długość rośnie stopniowo od góry do dołu, kończąc się frędzlami, które można wyrównać. b) włos na nogach – „portki” lub „pantalony”, odcinają się wyraźnie od gładko wystrzyżonych łap. Długość włosa stopniowo wzrasta ku górze –osiągając na łopatkach i udach długość 4-7 cm /mierzoną przy wyprostowanym włosie/ – proporcjonalnie do wielkości psa, jednak należy unikać wrażenia bufiastości. „Pantalony” na kończynach tylnych nie mogą przeszkadzać dostrzec typowego dla pudla kątowania. Wszelkie inne, fantazyjne strzyżenia, nie odpowiadające powyższym normom wzorcowym, stanowią wady eliminujące. Niezależnie od tego, którą z wzorcowych fryzur zastosowano, nie może ona wpływać na ocenę na wystawie – oznacza to, że wszystkie psy tej samej klasy, w którejkolwiek z fryzur wzorcowych oceniane są jednakowo. Fryzura „angielska”: Prócz „lwich” motywów na kończynach tylnych, pozostawia się dodatkowo mankiety i bransolety. Na głowie pozostawiony jest kask /grzywka/. W przypadku tego typu strzyżenia, wąsy są elementem dowolnym. Dopuszcza się brak wyraźnej granicy strzyżenia szaty na tylnych kończynach. Kask /grzywka/ nie elementem dowolnym (zabrania się używania lakieru do włosów i wszelkich podobnych mu substancji w celu utrzymania stabilnej fryzury). Pudle, które nie zostały ostrzyżone według wzorca, nie będą (do czasu pozostawania w niewłaściwej fryzurze) oceniane, ani nagradzane podczas wystaw i oficjalnych pokazów, jednakże nie eliminuje ich to z hodowli. Źródło: Data aktualizacji: 20-07-2022 Maltipoo to wyjątkowo uroczy piesek, który podbija serca maluchów i dorosłych. Mieszanka maltańczyka i pudla to dość znana rasa psów, które od kilku lat. Wyróżnia ją inteligencja i fakt, że psy są dość proste w wychowaniu. Zastanawiasz się, co powinieneś wiedzieć, zanim przygarniesz pupila do swojego domu? Podpowiadamy, jak wygląda jego pielęgnacja i ile kosztuje. Sprawdź najważniejsze informacje. Maltipoo - co to za zwierzak? Maltipoo jest jedną z najnowszych hybryd psów - to połączenie dobrze znanych maltańczyka i pudla. Obecnie pies maltipoo cieszy się dość sporą popularnością zarówno wśród dorosłych, jak i dzieci. Psy tej rasy są również jednymi z najlepszych dla wszystkich osób borykających się z alergią. Tworzenie nowych ras psów, do tej pory miało na celu wyłącznie osiągnięcie najlepszych cech spośród dwóch krzyżowanych gatunków. Właśnie w ten sposób powstawały takie odmiany jak pomsky czy labstaff. Obecnie, krzyżowanie psów i tworzenie nowych hybryd ma na celu wyłącznie względy estetyczne czy zdrowotne, jak np. dopasowanie hybrydy do alergika. Jak wygląda pies maltipoo? Patrząc na maltipoo - na pierwszy rzut oka można powiedzieć, że ma się do czynienia z zabawką, świetnie wyglądającym pluszakiem. Hodując maltipoo wykorzystuje się wyłącznie pudle najmniejszych odmian, które wielkością przypominają maltańczyki. Rezultatem połączenia tych dwóch ras jest maltipoo - pies o sierści lekko kręconej i stosunkowo niewysokiej budowie ciała. Maltipoo w kłębie zazwyczaj mają od 20 do 30 centymetrów, a standardowo osiągają do około 5 kilogramów wagi. Sprawdzają się zatem idealnie do niewielkich mieszkań. Kluczowe jest również samo umaszczenie maltipoo. Warto pamiętać, że maltańczyki z reguły mają białe umaszczenie, natomiast pudle często występują w różnych odcieniach. Maltipoo mają natomiast umaszczenie w kolorze biszkoptowym, rudym czy czarnym. Równie często psy tej rasy mają białe plamki na sierści, które zlokalizowane są łapach czy ogonie. Źródło: Jakie usposobienie ma maltipoo? Zastanawiasz się, jakie są psy rasy maltipoo? Przede wszystkim łączą one usposobienie dwóch ras, z których się wywodzą. Po maltańczykach są bardzo otwarte, natomiast po pudlach odziedziczyły dużą inteligencję. Połączenie tych dwóch cech pozwoliło na uzyskanie psa wesołego i otwartego na jego właścicieli, a przy tym bardzo inteligentnego. Maltipoo są bardzo aktywne oraz żywe, jednak nie przepadają za długimi spacerami. Zamiast nich wolą krótsze odcinki, które wypełnione są licznymi przerwami. Psy tej rasy domagają się atencji, nie tylko w ciągu dnia, ale również w nocy. To, co najważniejsze to fakt, że nie sprawiają problemów w kontakcie z innymi zwierzętami w domu. Natomiast wobec dzieci zachowują się bardzo przyjaźnie. Warto pamiętać jednak o odpowiednim ułożeniu psa, ponieważ rozpieszczone szczeniaki z wiekiem mogą być problematyczne i lubiące postawić na swoim. Maltipoo - jak wygląda aktywność zwierzaka? Pies maltipoo wbrew temu, co uważają niektórzy, potrzebuje dość sporej dawki ruchu. Może to być aktywność połączona z zabawą, co zachęca je jeszcze bardziej. Jest to bardzo, aby zwierzak codziennie się wyszalał, ponieważ wówczas nie będzie niszczył rzeczy w domu. Jeżeli więc zauważysz, że coś jest pogryzione - to oznaka, że maltipoo potrzebuje więcej uwagi i nieco większej aktywności. Źródło: Czym żywi się pies maltipoo? Ze względu na fakt, że maltipoo to niewielkie psy, należy uważać z ilością pożywienia, jakie się im podaje. Nadmiar może sprawić, że w niedługim czasie mogą zyskać sporą nadwagę. Jeżeli chodzi o sam pokarm - może on być zarówno w formie karmy mokrej, jak i suchej. Jedną z najważniejszych kwestii jest fakt, że podstawą żywienia maltipoo powinno być mięso. Chociaż same zwierzaki nie są wybredne, to jednak często bywają alergikami. Co ciekawe, najgroźniejszy jest dla nich zwykle kurczak. Dlatego karmy bazują na innych rodzajach mięs np. wołowinie lub króliku. Czy maltipoo to psy podatne na choroby? Pies maltipoo nie jest zwierzęciem podatnym na choroby, dlatego bez problemu dożywa nawet 15 lat - oczywiście, jeżeli ma zapewnione dobre warunki, zbilansowaną dietę i sporo codziennego ruchu. Największym zagrożeniem dla pupila są alergie pokarmowe, które zdarzają się faktycznie dość często. Wystarczy natomiast wyeliminować z pokarmu alergeny, ani nic nie zagrażało zwierzakowi. Ile kosztuje pies maltipoo? Pomimo tego, że pieski maltipoo są dość popularne w ostatnich latach, nie należą one do najtańszych zwierzaków. Zależnie od hodowli, wieku szczeniaka czy umaszczenia kosztują one nawet ok. 4000 złotych. Co więcej, zainteresowaniem tymi pieskami jest tak duże, że zwykle trzeba na nie sporo czekać. Można więc powiedzieć, że maltipoo są psami na zamówienie. Źródło: 📍 Jak rozpoznać maltipoo? Maltipoo to dość charakterystyczne pieski, które można łatwo rozpoznać po tym, że przypominają maskotki. Zwykle nie mają one więcej niż 20 cm i ważną 2,5 - 3 kilogramy. Ich sierść jest mocno kręcona, gęsta i zazwyczaj w jasnych barwach. 📍 Jak obciąć maltipoo? Strzyżenie maltipoo jest dość wymagające ze względu na gęstą sierść, dlatego najlepiej, aby wykonywał je specjalista - groomer. Jeżeli jednak nie ma go w Twojej okolicy - możesz kupić niezbędny sprzęt i spróbować zrobić to samodzielne. Bardzo ważne będzie wcześniejsze oglądnięcie filmików instruktażowych. 📍 Jak wygląda dorosły maltipoo? Dorosły osobnik maltipoo jest nieznacznie większy od szczeniaka, ponieważ psiaki nie wyrastają zbyt duże. Ich maksymalna wysokość to 20 cm. Po pyszczku można natomiast rozpoznać jego wiek - jest to zauważalne na pierwszy rzut oka. 📍 Ile waży maltipoo? Ze względu na swój niewielki rozmiar maltipoo nie ważą duża. Zazwyczaj jest to około 2,5-3 kilogramów. Większe osobniki płci męskiej mogą być cięższe. Natomiast waga psa nigdy nie powinna przekraczać 4,5-5 kilograma.

jak wygląda pies pudel